Zalantzarik gabe, Europa gero eta sekularizatuagoa da, eta, gure herrialdean, katolikook gutxiengo berri bihurtzeko bidean goaz, bai zenbakien bai kulturaren aldetik. Testuinguru horretan, eta aipatu berri den eztabaidak agerian utzi duenez, kristauen «ahotsa» falta da gizartean, ekonomian edo kulturan. Nire ustez, arrazoia da erlijioarekiko gero eta jarrera kontrakoa delako, eta bestetik, katolikoek kristau-pentsamenduaren proposamen nagusiak modu erakargarri eta sinesgarrian aurkezteko gaitasuna galdu dugulako.
Azken horretan erantzukizun berezia dugu hezkuntza-erakundeak. Metafora futbolistiko bat erabiltzeko aukera ematen badidazu, esango nuke entrenamenduan hobetu egin behar dugula (prestakuntza intelektualaren sakontasuna), taldea egiteko gai izan behar dugula (elkarrizketan aritu eta sinergiak bilatu) eta zelaira egunero atera behar dugula, norberaren erantzukizunari uko egin gabe.
Galdera. Oso sekularizatua den gizarte baterantz bagoaz, nola bizi gaitezke kristau gisa gaur egun?
Erantzuna: Gaur egungo gure erreferenterik onena lehen kristauak dira. Haiek mundu pagano batean bizi ziren, baina ez ziren handik erretiratu. Hain zuzen ere, Nafarroako Unibertsitatearen sortzaile San Josemariak maiz gonbidatzen gintuen mundua grinaz maitatzera eta lan profesionalaren bidez hura aldatzen laguntzera. Lehen kristauak egoera zailetan bizi ziren, gu bezala. Haien bizitasuna ez zen jarrera xaloaren ondorio, baizik eta fedearen, indarraren eta hainbeste erakartzen zituen karitatearen adibidearen ondorio.
Unibertsitateen ikuspegitik, batzuetan, hiru akats egon daitezkeela azaltzen dut. Lehena araugintzan geratzea da, arauek erakunde batean balio kristauak egotea bermatuko balute bezala. Berez, erabakigarriena pertsonak dira, eta, zehazki, irakasleak. Bigarrena «uzkurtzeko estrategia» bat hartzea litzateke: fedea partekatzen dutenei bakarrik zuzentzea. Hartara, bistan da kristau-jarrerak elkarrizketa eta irekiera eskatzen dituela.
Alde batetik, Ebanjelioaren mezua unibertsala delako, denak balia daitezke horretaz. Eta, bestetik, bizi dugun polarizazio eta liskarren testuinguruan, katolikoek zubiak egiteko gai izan beharko genuke. Kristautasuna ideologien gainetik dago, ez baita indarra edo boterea oinarri. Hirugarren akatsa kamuflaje-jarrera izango litzateke: identitate kristauaren kanpoko zeinu batzuei eustea baina fedearen gai nuklearretan konprometitzea ekiditea, inor ez nahasteko.